Η τηγανίτα των «αρχόντων»
Εννιά Μαρτίου. Γιορτάζουν
οι Σαράντα Άγιοι. Την εποχή της Τουρκοκρατίας, κάθε εννιά Μαρτίου, ο τελάλης στη Χόμορη φώναζε:
«Αύριο
να μη λείψει κανείς. Θα πάμε να σκάψουμε τ’ αμπέλια τ΄ αρχοντκά».
Με το χάραμα βρίσκονταν
όλοι εκεί με τα σύνεργα στον ώμο τους. Ο κουμανταδόρος έστελνε, άλλους για τα’
«Παν’ τ’ Αμπέλια» κι άλλους για τα «Κάτ’». Κράταγε και μερικούς να σκάψουνε τα
κλήματα στους γύρω κήπους.
Ο Μήτσος έσκαβε και χτες,
προχτές και κάθε μέρα. Είναι ξεθεωμένος, κι όμως σκέφτεται και βασανίζει του μυαλό του.
Έχει μπλέξει τους κατακτητές και αναρωτιέται ο φουκαράς, αν Τούρκοι τον σκλαβώσανε
ή μήπως κάποια ράτσα «πατριωτών Ελλήνων»
ήρθε και θρονιάστηκε στο σβέρκο του. Τούρκους δεν έβλεπε συχνά. Έλληνες τον
βασάνιζαν και τον ταλαιπωρούσαν.
Έξυνε το κεφάλι του και
δούλευε την τσάπα, ρούφαγε τον ιδρώτα του, γεμάτος απορίες και το βραδάκι, σαν φεύγανε τ’ απόσκια στην Ψηλή
Κορφή, περνούσαν όλοι απ’ «τ’ αρχοντκά».
Με τα τσαπιά στον ώμο, έμπαιναν στη σειρά και όπως περνούσε ένας - ένας μπροστά
την πόρτα να δώσουν το τελικό παρόν και να προσκυνήσουν τον «άρχοντα αφέντη», μια δούλα έδινε στον καθένα την αμοιβή του, μια
τηγανίτα. Ξεθεωμένοι και θεονήστικοι όπως ήταν απ’ το σκάψιμο ολημερίς, την άρπαζαν
και την προσφάιζαν με τον ιδρώτα τους, που
ακόμα κατρακυλούσε στα τσαλακωμένα τους
πρόσωπά. Αλλά ο τελάλης δε σταματούσε.
Πάλι
τελάλης φώναζε
για
κλάδεμα και ράντισμα,
για
θειάφισμα και τρύγο,
βαρέλια
να γεμίσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου